Reisverhaal Fraser Island

Reisverhaal Fraser Island

door Aline Vervaart

Hier een reisverslagberichtje van mij! Niet van werk maar van een geweldige trip naar Fraser Island! Ik kom maar niet aan het werk en blijf dus maar aan het reizen geslagen...Aangezien we toch op een telefoontje voor een farmstayjob moesten wachten hebben Sabrine en ik besloten om naar Fraser Island te gaan omdat we daar in Childers maar een uur vandaan zaten. Bespaart weer een hoop reiskosten en tijd, toch? Oh ja het fruitplukken in Childers was niets, door de overmatige regenval de laatste tijd was veel van het fruit kapotgeregend waardoor er na twee dagen al geen werk meer was. Hadden ze ons wel eerder mogen zeggen, maar goed het was ook verschrikkelijkdus ik ben wel blij eigenlijk.

Fraser Island

Vanuit Childers zijn we met Greyhound naar Hervey Bay doorgereisd. Hier zijn we met de organisatie Fraser Escape naar Fraser Island geweest. Dit is een zelfdrive safari wat inhoudt dat we met een groep van 11 man een eigen 4WD landcruiser meekregen, inclusief alle campingspullen en we drie dagen lang zelf over het eiland konden scheuren!!! Van te voren werden we goed ingelicht over de gevaren van Fraser Island en de ongelukken die kunnen en al zijn gebeurd met het rijden over het strand en zand.

ZELF NAAR Australie?

Bekijk alle 127 reizen naar Australie

Ook leven In Australië 9 van de 20 gevaarlijkste slangen ter wereld en ze zijn allemaal te vinden op Fraser. Dan heb je nog dodelijke spinnen en natuurlijk de wilde dingo's. Verleden jaar is een klein kind nog doodgebeten door ze. Ook kun je niet in de zee zwemmen omdat eiland omgeven is door tiger sharks, het is een broedplaats voor ze, en zitten er stingrays en kwallen in het water. Erg bemoedigend allemaal maar wel goed dat ze ons voor alles gewaarschuwd hebben, we hadden er veel aan. Na de meeting hebben we nog voor het weekend de boodschappen gedaan.

Vertrek naar Fraser Island

Zaterdagochtend, de dag van vertrek, hebben we alle spullen in de jeeps geladen en zijn we naar de ferry gereden die ons naar Fraser heeft gebracht, het grootste zandeiland ter wereld. Harde wegen zijn er niet, het is alleen maar zand en het strand is een geregisteerde snelweg waar ook vliegtuigen landen en opstijgen. Niet verstandig om daar dus een middagje in de zon te gaan liggen bakken. Wij hadden in onze jeep een leuke groep van 11 man. De ander groep (we gingen met 2 auto's) bestond uit 10 man. Heel de trip zijn we met de twee auto's bij elkaar gebleven wat een heel gezellige en leuke groep maakte.

Op Fraser aangekomen begon de hobbelige tocht door het vele zand. Als eerste zijn we naar Basin-lake gereden. Een heel groen en helder meer waar we heerlijk gezwommen hebben. Na de verfrissende duik hebben we gelunched waarna we naar het echt schitterende lake MCKenzie zijn gereden. Dit meer is zo ontzettend blauw. Het water is hier kristalhelder, echt schitterend. Hier zijn we natuurlijk meteen ingedoken en hebben we veel foto's gemaakt.

Hier liepen de eerste dingo's rond die ik en Sabrine, mijn Amsterdamse resigenootje, niet gezien hebben, wel de pootafdrukken in het zand. We hebben lekker gerelaxed aan lake mckenzie. Hier hebben we onze watercan gevuld met vers water uit het meer (het is drinkbaar) en hebben we brandhout gehaald. (niet gesprokkeld want ieder takje dat je uit de natuur opraapt kost je 50 dollar boete!) Daarna zijn we doorgereden op zoek naar onze kampeerplek op het strand.

Hier hebben we onze tentjes opgezet en hebben de jongens het kampvuur aangelegd. Snel lange broek en vest aangetrokken want je word helemaal lek gestoken door de muggen en horseflies. Er zijn dan ook twee flessen anti-insektspul door heen gegaan die drie dagen. Terwijl de mannen vermoedde pogingen deden om het vuur aan te krijgen zijn wij vrouwen aan het eten begonnen. Een traditionele Australische barbeque met burgers, worst, gepofte aardappelen en sweetcorn. mmm het smaakte heerlijk. Na het eten alles goed opgeruimd om niet te veel dingo's te lokken maar na een tijd kwamen ze toch tevoorschijn en zijn ze zo brutaal om het kamp op te lopen.

Wat ook heel leuk is, is om als vrouw zijnde 's avonds op fraser naar de wc te gaan, een heel avontuur. Ten eerste is er geen wc op de campingplekken dus moet je met schep en wc papier in de bosjes, (nou ja dat ook niet want daar kunnen weer slangen zitten) maar bij wijze van spreken dan. Ten tweede moet je minimaal met zijn drieen gaan voor de dingo's. Eentje plast en de andere twee staan eromheen met de zaklamp te schijnen op zoek naar dingo's en ze af te schrikken.

Wat blijkt, dingo's kunnen blijkbaar ruiken of iemand een man of vrouw is. 90 procent van aanvallen van dingo's is op vrouwen, dat is een statistisch feit zeggen ze? Tja... Feit blijft wel, dat als je geen natte neus in je achterste wil, het heel verstandig is om niet alleen te gaan!!! De rangers komen ook iedere avond langs om te checken hoe het staat met de dingo's, of we er veel hebben gezien en ons te waarschuwen en goed ons eten en afval op te bergen want er zaten er echt heel veel!!

Die eerste avond was heel gezellig. We hebben marshmallows geroosterd op het vuur en er zijn een paar Australische jongeren die tegenover ons stonden overgekomen. En wat bleek een van die jongens, paul, sprak gewoon vloeiend nederlands. Dat was wel grappig, nederlands met een zwaar Australisch accent, heel knap!

Indian Head

De volgende ochtend weer vroeg op pad want we moesten voor tien uur bij indian head zijn (de enige vaste rotsformatie op het hele eiland) omdat het hoogtij werd, en als we niet op tijd zouden zijn we vast konden komen te zitten en de auto weggespoeld worden. Ik heb toen mijn eerste poging gedaan om te jeep te besturen. En wat is dat gaaf! Helemaal geweldig!! Over het strand rijden en over diepe creeks zien te komen, door het mulle zand en rotsen rijden. Helemaal te gek.

Alleen werd het een race tegen de klok omdat we de afstand iets te kort ingeschat hadden en we tegen de opkomst van het hoge water moesten racen. Gaspedaal in en rijden maar. Af en toe dwars door het water, door het zout zag je bijna niets meer door de ramen (gelukkig geen boete van de organisatie gehad....verboden door zout water te rijden ahum..) maar heeeel gaaf.

Vlak voor indian head komen we vast te zitten in het zand. Vanwege het snel opkomende water stapt iedereen snel uit en om de wielen uit te graven. Zelfs de eerste groep helpt mee. Gelukkig komen we er vrij snel uit. We hebben het net tot indian head gehaald en daar zijn onze problemen begonnen. Om bij indian head te komen met de auto moet je eerst een stuk door heel los zand rijden. Dat wil zeggen de auto in zijn low 4WD in zijn tweede versnelling en het gaspedaal tot op de bodem intrappen en er doorheen scheuren maar en hopen dat je niet vast komt te zitten. Dit is zo'n punt dat veel mensen dus wel vast komen te zitten. Maar de eerste groep kwam er in een keer door met de auto.

Toen waren wij aan de beurt. We hebben het een keer of twintig geprobeerd (niet overdreven) en iedere keer kwamen we vast te zitten. Steeds weer de auto uitgraven en eruit duwen maar de pogingen waren tevergeefs. Op een gegeven moment zaten de wielen zover in het zand dat we de jeep er zelfs niet meer uitkregen. Een tourbus heeft ons er gelukkig uitgesleept. Zelfs de ervaren chauffeur van die bus heeft een paar pogingen gedaan de jeep door indian head te krijgen en hem lukte het ook niet. Bijna twee uur hebben we er vastgezeten totdat we de auto er maar met heel veel moeite doorheen hebben geduwd.

Veel mensen die langskwamen hebben zich rotgelachen, wij na een uur niet meer. Er was duidelijk iets mis met de vierwielaandrijving wat iedere keer als je flink gas gaf blokkeerde het voorste wiel en spronk hij uit 4W terug in zijn 2WD en ineens ging de bestuurders deur ook niet meer open terwijl we er niets mee hadden gedaan, heel vreemd allemaal en erg frustrerend. We hebben besloten om toen maar een mechanic te bellen en gelukkig was die vrij snel ter plekke.

Ondertussen zijn we toch indian head opgeklommen. Van hieruit heb je een schitterend uitzicht over de zee en de zandduinen en kun je af en toe de haaien, walvissen en dolfijnen zien. Wij hebben niets gezien maar het was wel heel mooi. De monteur heeft aan de auto geprutst en eventjes deed hij het weer voor hij ons weer uit het zand moest takelen. Toch hebben we het tot de champagnepools gered (in de achterbak van de mechanics auto!) met de hulp en takel van de monteur. Terwijl wij een duik in deze pools gingen maken heeft hij de auto gerepareerd. Ondertussen waren we wel ruim 2 uur tijd kwijt....

De champagnepools zijn heel leuk. Het is achter rotsen in de zee waarover de golven breken. Het water bubbelt hierdoor en dat is erg leuk. Later reed de auto weer en we hebben het tot ons kamp gehaald die avond! Hier weer alles opgezet en pasta gegeten. En weer kwamen de overburen, twee andere ozzies nu, gezellig langs om te kletsen. Gezellig avondje met muziek, een biertje erbij en een gezellig vuur! Die avond waren we letterlijk omsingeld door dingo's. Ze zaten echt overal om het kamp heen. Overal waar je met je zaklamp scheen zag je ogen oplichten. Brr scary...

Toen ik en groepsgenoot Stefan het strand opliepen om naar de schittende sterrenhemel te kijken (je kunt hier de melkweg zien) kregen we de schrik van ons leven. Opeens horen we vlakbij geritsel achter ons. Staat er ineens op een meter afstand een dingo ons aan te staren. Nou we schrokken wel want zo dichtbij waren ze nog niet gekomen. En hoe we hem ook bang probeerden te maken hij wilde niet weggaan. Heel voorzichtig zijn we achteruitgelopen en heel snel terug naar het kamp gegaan.

En heel de weg bleef hij ons volgen, enge hond. Terug in het kamp zaten ze echt overal om ons heen dus we zijn maar daar gebleven. Niet onverstandig. Die nacht zaten ze om de tenten heen en heel grappig was dat de volgende ochtend kevin, die zijn sandalen buiten had laten staan, er eentje miste. En hij kon hem nergens meer vinden. Dus waarschijnlijk loopt een dingo er nu heel trendy bij.

Die ochtend zijn we naar lake Wabby gereden. Een groen meer dat meteen omgrensd is met hele hoge zandduinen van spierwit zand. Lijkt een beetje op de sahara. Heel mooi. De jongens konden het niet nalaten om vanaf boven naar beneden het water in te rollen. Grappig en lachwekkend om te zien. Hier een verfrissende duik genomen tussen de grote vissen. En de dode huidschilfers laten verwijderen door de pitsvisjes. Ze eten het zo van je voeten en lijf af, heel grappig kriebelgevoel. Na lake Wabby was het de bedoeling om een laatste blik op het prachtige lake McKenzie te gaan werpen en groep 1 heeft dat ook gedaan, maar wij kwamen weer vast te zitten midden op het eiland. En weer met hetzelfde vervelende liedje. Weer niet door het mulle zand heen te komen en weer blokkerde de voorwielen.

Twee van de groep zijn ergens weer een mecanic gaan bellen en wij hebben daar twee uur in the middle of nowhere in het zand op hen en de monteurs staan wachten. En helaas hebben we lake mckenzie hierdoor moeten missen! Eindelijk na twee saaie uren kwamen de monteurs aangereden. Ter plekke konden ze het niet maken dus moesten we mee naar de werkplek. Weer hebben we de auto door het zandgeduwd en met instructies van de monteur heb ik de jeep er doorheen kunnen rijden. De weg naar de werkplek was wel gaaf om te rijden, veel hobbels en kuilen dus flink 4W-driven!!

Spannend was het wel omdat het tien voor half vier was en de laatste ferry van die dag om vier ging. En zo als het er nu voorstond konden we met de jeep niet eens naar de ferry toe rijden aangezien het hele eiland uit los zand bestaat, afgezien van het strand. Dus als wij die zouden missen zouden we nog een nacht op het eiland door moeten brengen (de organisatie was inmiddels op de hoogte gebracht van onze problemen, blij waren we natuurlijk niet, zij hebben de verantwoordelijkheid ons goede spullen mee te geven..).

Onze etensvoorraad was ver op dus weer een race tegen de klok. Om iets over half vier was de auto volgens de monteurs tijdelijk gemaakt en zouden we het nog kunnen halen. Zij zouden de ferry bellen en vragen op ons te wachten. De eerste groep had de ferry al om half 3 maar wij hadden gelukkig extra tijd van fraser escape gekregen om dat we de dag ervoor al veel tijd hadden verloren met de kapotte auto. Maar het ging er nu om spannen of we het zouden halen of niet. Heidi is acher het stuur gekropen en is naar de ferry gaan racen. Soms zaten we tegen het plafond aangeplakt omdat we hard moesten rijden over bumpy wegen. Maar het was het leukste ritje van de hele trip. En we hebben het nog gehaald ook gelukkig, een wonder!!

Precies om vier uur kwamen we aanrijden en de ferry moest nog aanleggen. Natuurlijk hebben we ons beklag gedaan bij de organisatie aangezien er schijnbaar al langer iets aan die wagen mankeerde. We hebben ons verzekeringsgeld toch teruggekregen en een 25 dollar drinkkaart per persoon gekregen voor die avond als compensatie voor de ellende (toch netjes). De laatste avond was karaoke avond in de bar van het hostel. Hier hebben we de geweldige trip uitbundig gevierd met zijn allen. Het werd een super gezellige afsluiting om nooi meer te vergeten!!!

Fraser Island was weer een geweldige ervaring!

Reizen Australie

Specialisten Australië

Stay tuned

Wil jij elke maand naar Australië?

  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief boordevol foto's, prijsvragen en insidertips.
  • Ook ontvang je speciale deals van onze partners.
  • En profiteer je van de leukste kortingen op reisproducten.

Aanmelden nieuwsbrief

Australië kenner
Sponsors