Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze altijd. Ik ben normaal gesproken geen fan van clichés maar hoe kan ik anders verklaren dat ik al 4 maanden niks van me heb laten horen? Time flies when you're having fun…
Het wordt tijd dat ik jullie "even" bijpraat over wat er allemaal is gebeurd in maart, april, mei en juni..waar zal ik eens mee beginnen? M'n nieuwe liefde? Koninginnedag? Dat ik weer zo nodig op vakantie moest of...? Ik hoor je denken, die meid is al anderhalf jaar op vakantie in Australië, waar gaat dat heen? Zal ik dan ook maar snel verklappen dat ik een nieuwe baan heb, de halve marathon heb gerend en dat ik eindelijk in december naar huis toe kom?
Ach, laat ik maar gewoon bij het begin beginnen..
M'n nieuwe liefde is een splinternieuwe mountainbike die ik van m'n ouders voor m'n 26e verjaardag heb gekregen, toen ze hier in februari voor een maand op bezoek kwamen. Het was liefde op het eerste gezicht en sinds dag 1 zijn we onafscheidelijk. In voor- en tegenspoed. Fietsen in Melbourne is namelijk niet geheel ongevaarlijk. Ze hebben hier iets merkwaardigs genaamd "heuvels", iets dat je in Nederland maar weinig ziet. Heuvel op kan soms best zwaar zijn, maar het vooruitzicht dat je daarna weer heuvel af gaat maakt een hoop goed. Zo ging ik ook op een avond met volle vaart naar beneden, waande me even in de "Pam je haar danst" reclame…totdat ineens zo'n lompe Aussie z'n autodeur opengezwaaid en je voor je het weet languit op straat ligt. Zowel fiets als ik onder de schammen en een paar gekneusde ribben, maar dankzij m'n helm ben ik er gelukkig goed van af gekomen.
Al was het wel even schrikken.
Een paar weken later - en inmiddels weer helemaal het vrouwtje - was het Koninginnedag, wat grappig genoeg ook jaarlijks in Melbourne wordt gevierd. In de rij(!) voor frikandellen speciaal en kroketten, het was het wachten waard. Klompen en klederdracht maar ook de oliebollen, poffertjes en haringkar mochten niet ontbreken. En al deed grootmoeder nog zo haar best om haar zelfgemaakte appeltaart te verslijten, het merendeel van de bezoekers liep regelrecht naar de bar voor een heineken biertje. Leve de koningin!
Al lijkt het in de verste verte niet op de koninginnedag zoals wij die kennen, een dagje oerhollandse kneuterigheid is best vermakelijk.
Vanaf mei werden de dagen korter, de mouwen langer en de advertenties van budget airlines naar tropische buurlanden des te interessanter. De winter stond voor de deur en Alex kon de verleiding niet weerstaan om tickets te boeken naar de zon. "I'm taking you on a surprise trip, are you up for something crazy?"
Yeah sure! Waar gaan we heen? De enige aanwijzingen die ik kreeg waren: noordelijke richting, warm(er), handbagage, avontuur. Het kon van alles zijn. Paspoort, toilettas, bikini, sarong en slippers werden gepakt en een paar dagen later stond ik op het vliegveld.
Ik had al helemaal bedacht wat we gingen doen. Met het vliegtuig naar Alice Springs en Uluru en daarna met de trein over land naar Darwin, want daar woont Alex zusje sinds een paar maanden.
Maar je raadt het al: ik zat er volledig naast. City hoppen in Azie is wat me te wachten stond. Van Melbourne naar Singapore. Van Singapore naar Kuala Lumpur. Van Kuala Lumpur naar het Thaise eiland Krabi. Noem het de Australische versie van interrailen, het was geweldig! Via deze "omweg" kwamen we uiteindelijk toch nog in Darwin aan. Mocht je ooit in de buurt zijn, Litchfield National Park is een echte aanrader, zo ook een scenic flight over Kakadu N.P.
Bij terugkomst was het tijd om het roer om te gooien en sinds juni heb ik weer een full-time baan. Ik werk als producer voor een digital marketing agency in het centrum van Melbourne. Met Tourism Victoria als account blijf ik toch nog een beetje in vakantie sferen - I'm loving it! Elke dag ga ik op de fiets naar het werk, al vinden ze het hier maar raar dat wij Nederlanders in rokje en hakken op de fiets stappen.
Naast een nieuwe baan stond juni ook in het teken van "Run Melbourne", de jaarlijkse fun run door het centrum van de stad. Ook dit jaar heb ik weer de halve marathon gerend en in 1h42m40s kwam ik over de finishlijn en was ik weer een mooie medaille rijker.
Inmiddels is het hartje winter, temperaturen van rond de 4 graden in de ochtend oplopend tot 13 graden overdag. It's freezing! Ik begin echt een beetje een watje te worden, want ik loop nu dus al rond met handschoenen, muts en sjaal..laat staan als ik straks in december naar Nederland kom! Ik weet dat het een jaar later is dan gepland, maar Alex en ik hebben besloten om in december de Australische zomer te verruilen voor drie weken winter en een hopelijk witte kerst in Nederland. Schaatsen op Museumplein, appeltaart in een bruine kroeg in de Jordaan..en hopelijk vele bekende gezichten!
750.080
