Mijn eenjarig jubileum in deze stad komt al vervaarlijk dichtbij. En toch, ondanks dat, is de toerist uithangen nog altijd één van mijn grote hobby's. De brug, de toeristenmarkten, Bondi Beach… Met mijn laaiende enthousiasme sleep ik eenieder mee op tour langs de hoogtepunten van de stad. De laatste weken moesten Engels vriendinnetje Sara, Amerikaanse Courtenay en nichtje Malou er aan geloven en ging de reisleider in mij los.
Met Courtenay ging ik op pad naar het Opera House. Dit meesterwerk, ontworpen door Deen Jorn Utzon, maakt nog altijd indruk op me als ik met mijn 1.83 meter naast het 67 meter hoge glinsterende witte gebouw sta. Ook Courtenay was onder de indruk, en natuurlijk kon een foto op dit moment niet ontbreken.
Een aardige Sydneysider stopte en nam onze foto voor het architectonische hoogstandje. Ze vroeg of we al meer van de stad gezien hadden, en dat het zo mooi was - 'veel plezier op je vakantie hier!' En dan… dan komt de Nederlander in me weer helemaal boven. "Ai hevun't zeen enniezing elze jet, but die Opura Houz is verrie naaice!" Wat een fijne guilty pleasure.
Een paar dagen later, toen Nederlandse Malou in de stad arriveerde, beleefde ook ik een primeurtje. Samen besloten we de Skywalk te gaan doen, een wandeling op het buitenplatform van de grote Centrepoint Tower. Dit gebouw, dat met zijn 304 meter ver boven de stad uittorent, was een prima manier om de stad te bekijken en mijn reisgidsskills te gebruiken.
Met de lift stevenden we af op het platform, dat zich bevindt op 260 meter hoogte. Allereerst mochten we plaatsnemen op bewegende stoelen voor een reisje in de Oztrek: hierin 'vlieg' je door heel Australië binnen een kwartier. Het was net Walibi met de Harbour Bridge als achtbaan en de kangoeroes als Bugs Bunny en consorten.
Na dit mini-reisje werden we in de professionele pakken gehesen die bij de 'skywalk' horen en vastgeketend aan een rail zodat we niet van de toren vielen. Want hoe mooi de stad ook is, zo snel wil je natuurlijk niet beneden zijn...
Vanaf het platform, waar we met de gids een rondje rond de toren liepen, was de hele stad te zien. Bondi Beach, mijn huis in Chippendale, 'de' brug, het Opera House en in de verte zelfs de Blue Mountains. Ik voelde me al helemaal ingeburgerd toen ik alles aan kon wijzen, niks geen toerist!
Dezelfde avond nog, liepen we door Glebe. Deze binnenstads wijk staat bekend om de vele boetiekjes, leuke straatjes en gezellige restaurants. Natuurlijk moesten we van dit feit gebruik maken, en liet ik Malou de wijk zien. Toen een Australische vrouw me de weg kwam vragen en ik haar met mijn beste lokale accent direct uitlegde waar ze heen moest, voelde ik me natuurlijk al helemaal een echte Sydneysider. Hoe groot was de desillusie dan ook toen ze vroeg uit welk deel van Nederland ik kwam… ik denk dat ik toch nog even mijn toeristenact op moet houden!
Femke
750.080
