750.080Byron Bay roadtrip
Het is koud, het waait hard en het is nog donker. Waar ben ik aan begonnen?
Mijn solo kampeeravontuur met de scooter ging top en dus was ik klaar voor het grotere werk, vond ik. Van Sydney naar Byron Bay, naar een hippie surfspot. Een afstand van circa zevenhonderd kilometer, zeg maar van Amsterdam naar Parijs plus nog eens honderd kilometer...
Ja, met de Vespa in één dag, hup erheen, dat leek me wel wat. Aldus geschiedde. Backpack achterop mijn rug, kwart over vijf ‘s ochtends, daar ging ik dan. Volgens Google Maps zou de rit acht uur en 45 minuten duren, maar ik weet inmiddels wel beter. Bovendien zou ik extra stops moeten maken om te tanken en de motor een beetje rust te geven.
Na anderhalf uur had ik mijn eerste stop. De drukte van Sydney lag achter me en ik had de door de rotsen uitgesleten Central Coast Highway voor me en was precies op tijd om de zon op te zien komen. Mooi, even mijn rug rust geven en toen weer verder.
De volgende stop was gepland na drie en een half uur rijden, in Bulladehlah, een klein ouderwets plaatsje aan het einde van de Central Coast. Op internet had ik al gezocht waar ik een goede big brekkie zou kunnen krijgen. Fuel for the road. Het is tof om op de bonnefooi te gaan en te kijken waar je komt. Maar als je alleen met de scooter gaat door Australië is een goede planning wel belangrijk, want het kan het verschil maken of je in the middle of nowhere zonder benzine komt te zitten of niet. Behoorlijk cruciaal dus.
Al snel had ik aanspraak tijdens mijn ontbijt. Twee Aussie Blokes hadden me vanaf Sydney al zien rijden en waren me ingehaald. Een echte beginner was ik, vonden ze, haha. Hier mag je als je beginnend motorrijder bent negentig kilometer per uur maximaal, terwijl de maximum snelheid op de snelweg 110 kilometer per uur is, vandaar. Ze vonden het tof wat ik deed, wensten me succes, en toen ging ik weer back on the road.
Na bij Newcastle de goede afslag te hebben genomen, had ik alleen maar rechte weg voor me en weinig verkeer. Makkelijk, maar snel sloeg de verveling toe. Je mag geen telefoon of koptelefoon gebruiken op de scooter en op een gegeven moment wordt het landschap ook een beetje eentonig met bomen, bomen en nog eens bomen.
Aan het einde van de middag, later dan gepland, kwam ik aan voor lunch in Coffs Harbour, een badplaats op de North Coast van New South Wales. Tanken en toen weer verder. Ik lag achter op schema, dus ik moest tempo maken om niet te lang in het donker te hoeven rijden. Uiteindelijk werd het al donker voordat ik bij mijn AirBnB aankwam. Eindelijk, na 14,5 uur en flinke rugpijn, kon ik uitrusten.
De volgende ochtend had ik mijn alarm gezet om een vroege yogales te doen. Maar ik had nog zo’n rugpijn dat ik even wat langer moest blijven liggen. Ik besloot er toch met de scooter weer op uit te gaan. Op zoek naar watervallen en mooie stranden. Goede keus, want de mooiste plekken liggen buiten Byron. De reis was niet makkelijk geweest met de scooter, maar als je dan door de heuvels van het prachtige hinterland reist, weet je dat het de moeite waard is om met de scooter of de motor hiernaar toe te komen.
Het weekend vloog voorbij, ondanks het slechte weer. Het liefst was ik gebleven in Byron Bay met haar relaxte sfeer, maar het was tijd om weer terug te gaan naar Sydney. Vijftien kilometer van het benzinestation werd het nog even spannend. De tank was leeg. Daar zit je dan in je uppie. Maar gelukkig was ik niet ver van een dorp. Net toen ik daar aankwam was de benzine volledig op. Mazzel dat ik net stopte naast een garage.
Na twaalf uur rijden was ik weer thuis. Een pittige trip was het. Voor de motorrijders en scooterrijders is Sydney naar Byron echt een aanrader, maar een tip: rijd niet alleen en breek het op over meerdere dagen, want er zijn zat leuke towns onderweg waar je kunt stoppen en het scheelt je wat rugpijn.
En hoe het leven kan lopen: bij thuiskomst kreeg ik te horen dat ik met werk naar Byron Bay kan verhuizen. Een top kans, want werk vinden in deze super populaire hippiestad is niet makkelijk.
Ik had acht dagen de tijd om mijn verhuizing te regelen. Het was geen kwestie van nadenken, maar doen. En nu zit ik dus net twee dagen in mijn nieuwe hometown.
Mijn spullen, motor en scooter heb ik al laten verhuizen met de truck over de afstand van zevenhonderd kilometer en die staan nu in een opslag, want woonruimte heb ik vooralsnog niet gevonden. Dat blijkt best pittig te zijn hier. En het is best eng om het leven dat ik in de afgelopen zes jaar in Sydney heb opgebouwd achter me te laten. En dan beginnen in een plek waar ik helemaal niemand ken.
Maar ik heb het al eens eerder gedaan van Amsterdam naar Sydney, dus het moet lukken om het nog eens opnieuw te doen. En het is ook heel leuk om aan een nieuw avontuur te beginnen.
Ik kijk naar de stralend blauwe lucht, het lekkere zonnetje en het uitzicht. Net een dag in Byron heb ik de eerste dolfijnen al gespot! Ik denk dat het wel goed komt.
Binnenkort kan ik je dus waarschijnlijk alle ins en outs over deze relaxte surfplaats vertellen. En wie weet zie ik je hier in Byron Bay!
Over Marylaine
Het land van Steve Irwin, vol met snakes, sharks and crocs, dat was Australië. Daar bleef Marylaine - ML voor Aussies - liever ver vandaan. Maar toen een stage op Bali last-minute werd afgeblazen, werd in een impulsieve bui een vlucht naar Australië geboekt. Al haar Aussie vrienden waren immers zo aardig en laidback, dan moest het toch wel een tof land zijn?
In 2010 kwam Marylaine met slechts haar backpack en een retour ticket aan, maar is vervolgens nooit meer weggegaan. Op de ‘north shore‘ van Sydney heeft ze haar plekje helemaal gevonden. Als je over haar balkon heen hangt, kun je ook nog mooi de Harbour Bridge zien. En in de weekenden geniet ze van alles wat de Sydney lifestyle te bieden heeft: de beaches, AFL games, de ‘small bars’ en de ‘Sunday arvo’s’.
“Wonen in Sydney voelt als een groot avontuur en nog steeds verwonder ik me elke dag over de schoonheid van het land, maar ook over de soms toch wel grote cultuurverschillen.”
Met veel plezier deelt ze haar verwondering en hoopt ze jullie te inspireren ook eens een impulsieve beslissing te nemen. Want je ziet, die kunnen heel verrassend uitpakken.
