Happy new year!
De eerste Kerst in Australië was echt op z’n aller Ozziest. Na het afscheid van onze camper door een breakdown en onze expeditie van een maand op Fraser Island, waren we toe aan wat vastigheid. Zo’n zandbank is gaaf, maar we zagen onszelf de feestdagen er niet vieren. Al hobbelend over het zand richting de haven, met de frisse zeewind door mijn haren, bedenk ik mij dat het onze eerste Kerst met blote benen gaat zijn.
We zijn welkom bij een echt Australische familie en we mogen in het huis blijven, zo lang we geen nieuw onderkomen hebben. Bij aankomst worden we warm verwelkomt en geeft iedereen ons een dikke knuffel. We krijgen meteen een drankje in ons handen geduwd. Opfrissen mag, heeft alleen niet zoveel zin. De zon brandt stevig, de muziek staat bonkend hard aan en we gaan zo meteen lekker eten. Al de hele dag draait er een ham aan het spit. Een vriendin van ons maakt de overheerlijkste coleslaw die ik ooit heb gegeten. We maken kennis met de Christmas crackers traditie en zetten de gekleurde, papieren kroontjes op ons hoofd. De slechte grapjes lezen we om beurten voor. Er is geen kerstboom aan te pas gekomen, maar dit was de leukste Kerst in Australië die ik mij had kunnen wensen.
Een paar dagen later is de hele familie, vrienden en aanhang nog steeds compleet. Er is voor iedereen een slaap plekje gemaakt. In een tent, op de bank, in de hangmat of het logeerbed, we slapen allemaal even comfortabel.
Oudjaars dag luiden we in met een duik in de zee. Wanneer de avond valt komt het vuurwerk voor de dag. Degene met de grootste mond vindt dat we wel vast kunnen beginnen met afsteken. Hij gaat wat verderop in het gras staan, kondigt aan dat hij het vuurwerk heeft aangestoken en dan begint het kleurenfestijn en lawaai. In plaats van dat het vuurwerk de lucht in schiet, komt het recht onze kant op. Ik zit op de buiten bank, rol mijzelf over de rugleuning en zoek dekking. De kindjes duiken de garage in en we beginnen allemaal keihard te gillen. Wanneer het kabaal ophoudt valt er een korte stilte. We zoeken elkaar en verzekeren ons ervan dat iedereen ongedeerd is. We beginnen allemaal ontzettend hard te lachen en roepen: Happy New Year!!
Over Robin
In juni 2017 is Robin samen met haar vriend Mitch, met een Working Holiday visum op zak naar Australië vertrokken. Robin backpackt al vanaf haar 17e en heeft ook voor langere periodes in het buitenland gewerkt. Ze hebben samen gekozen voor Australië, omdat ze graag met een camper wilden reizen. Australië geeft hun de ruimte om te kunnen werken als het spaargeld er te hard doorheen gaat.
Het plan was om 1 jaar te blijven, maar tegen het einde van dat jaar hadden ze 88 dagen werken op een boerderij er allang opzitten. Robin en Mitch hadden het gevoel dat ze nog niet klaar waren met Australië. Dus besloten ze nog een jaar te blijven. Zo hebben ze gereisd, gewerkt, bij een Aussie gewoond en twee auto’s gekocht die zij hun ‘huis’ noemden.
Met plezier neemt Robin jullie mee in hun Australië avonturen. Sommige situaties waren volledig gepland en andere kwamen voor hun volledig onverwacht. Hoe ga je daarmee om als je als stel 24 uur samen leeft? Eén ding weet Robin wel: het is de beste beslissing die zij ooit hebben gemaakt.