Road Rules!
In Nederland rijden we rechts, in Oz links. In Nederland staan we dagelijks met z’n allen in de file, hier gaan we op kangoeroes naar het werk. Ja echt! We zadelen ze elke ochtend op na hun ontbijt en zo gaan we naar het werk. Ze zijn speciaal getraind om volwassenen te dragen. De zadels, het onderhoud en de vergunningen werden uiteindelijk te duur en met de auto gaat het in de meeste gevallen sneller, dus helaas doen we dit niet meer. Een andere optie was een Emu of een Wombat geweest, maar we hebben gekozen voor een auto.
Wat veel mensen niet weten is dat de kids hier rijles krijgen van hun ouders. Goed? Ik ben het er zelf niet helemaal mee eens en met mij vele anderen. Negen van de tien keer kunnen de ouders zelf niet eens fatsoenlijk autorijden. Ze leren hun kinderen dus de slechte rijgewoontes aan: geen richting aangeven (waarom is er uberhaupt een richtingaanwijzer? Waar is dat ding toch voor?), niet in de achteruitkijkspiegel kijken, onnodig rechts blijven rijden. Helaas controleert de politie meer op speeding (te hard rijden) dan op alle voorgaande punten, waardoor er bij ons ook geregeld een lichtblauwe brief (lees boete) in de brievenbus ligt.
De laatste twee keren waren voor mij, ik heb een te zwaar voetje. Maar ja, wat wil je ook met een V8! Omdat ik dusdanig te hard heb gereden zijn er per boete ook twee demerits van mijn rijbewijs afgegaan. In vijf maanden tijd dus vier punten van de twaalf en die krijg je pas na drie jaar terug. Tijdens de feestdagen en dus ook tussen Kerst en Oud en Nieuw dit jaar worden er dubbele demerit-punten ingevoerd. De politie controleert dan extra op te hard rijden, veiligheidsgordels en drink driving (rijden met een slok op). Extra uitkijken dus en zeker niet te hard rijden tijdens deze periode.
Als je al die rechtsrijders en snelrijders hebt gehad moet je ook nog uitkijken voor overstekend wild (lees kangoeroes). Zelf heb ik dat gelukkig nog nooit meegemaakt, maar kangoeroes leven wel degelijk in onze directe leefomgeving. De bekende roadsigns kennen we allemaal wel. Met name tijdens zonsopkomst en zonsondergang moet je goed uitkijken of je niet iets ziet bewegen in de berm. En uitkijken voor die gekke Aussies die nog op de kangoeroes naar het werk gaan.
De kerstgekte heeft hier inmiddels ook toegeslagen. Ze noemen het hier ook wel eens ‘the silly season’ wat men relateert aan het hoog aantal sociale uitjes en de alcoholconsumptie die hoger is dan normaal. De kerstboom staat inmiddels ook opgetogen en buiten hebben we het een en ander qua lampjes en versieringen opgehangen. Kerst zullen we dit jaar doorbrengen met familie uit Nederland die in China woont en met de feestdagen hier is, en uiteraard met vrienden bij hun zwembad.
Omdat dit mijn laatste column is voor dit jaar wil ik iedereen via deze weg een goede kerst en een gelukkig nieuwjaar toewensen. Tot in 2014!
Over Chantal
Toen Chantal (1985) 14 jaar oud was verhuisde haar vader naar Australië. Na er drie keer op vakantie te zijn geweest, werd ze verliefd op het land Down Under. Haar partner Leon was net zo enthousiast en samen regelden ze een visum. Na 2,5 jaar wachten op dat felbegeerde stickertje in het paspoort was het dan eindelijk zo ver. In april 2010 verhuisden ze samen naar het land van de Aussies.
Na eerst een paar maanden bij familie in Rockingham te hebben gewoond, kocht Chantal samen met haar partner in 2011 een splinternieuw huis in Baldivis. Dit is een stadje dat op drie kwartier rijden van Perth ligt. Beiden zijn ze nu werkzaam in Perth CBD, zij als secretaresse in de mijnbouw en hij als ingenieur in olie en gas.
Geniet van Chantal’s verhalen over het leven aan de andere kant van de wereld. She’s living the Australian dream!