Eva Derksen Wildlife score eerste roadtrip

Wildlife score eerste roadtrip

door Eva Derksen

Australiërs hebben slechts twintig vakantiedagen per jaar. Gelukkig staan daar wel een aantal extra nationale feestdagen tegenover, waaronder Goede Vrijdag. Hierdoor hadden we een lekker lang Paasweekend, waarin we onze eerste roadtrip hebben gemaakt. Dit was tevens de doop van onze nieuwe oude auto, die we een week geleden hebben gekocht. Na lang wikken en wegen hebben we gekozen voor een Ford Falcon station wagon uit 1997, met voor Australische begrippen 'slechts' 220.000km op de teller. Hij is compleet uitgerust met zonneklep en bull bar, waarmee we kangoeroes en emoes kunnen aanrijden (liever niet). Voor de lezer zonder al teveel kennis van auto's: het is een super lange familiebak, hier vooral gebruikt door taxichauffeurs en backpackers. Perfect voor onze (nieuwe) hobby's: surfen, golfen en kampeertripjes. Nu hebben we nog geen surfboards, golf- of kampeerspullen, maar je kunt maar beter voorbereid zijn.

Deze eerste trip ging een kleine 250km richting het noorden, naar het plaatsje Cervantes. Daar bevindt zich de Pinnacles Desert, een soort maanlandschap tussen de zee, enorme zandduinen en natuurparken. Een heel bizar natuurverschijnsel, met kalkstenen pilaren van een paar centimeter tot vier meter hoog. Terwijl we over de Pinnacles uitkeken, zagen we twee kangoeroes tussen de pilaren door huppellen, wat de ervaring helemaal afmaakte! Tijdens zonsondergang veranderde het terrein van sprookjesachtig naar spookachtig, maar nog steeds erg bijzonder.


Naast de Pinnacles hebben we ook een aantal plaatsen langs de kust bezocht. Geen enkel stadje was wat ik me ervan had voorgesteld. Niet positief, of negatief, gewoon anders. Ik snap na deze trip wel wat mensen bedoelen als ze zeggen dat je in Australië geen cultuur vindt: je vindt hier geen steden met schattige, romantische en eeuwenoude centrumpjes. Je vindt hier vooral kleine praktische nederzettingen met huizen en een paar winkels (voor zover die er al zijn). Daar moet ik toch nog een beetje aan wennen. Wel erg mooi om te zien hoe de Aussies buiten de grote steden leven: behoorlijk op zichzelf en elkaar aangewezen. Ik zou het denk ik niet kunnen.

Het mooiste plaatsje waar we dit weekend (eigenlijk per toeval) zijn geweest was Greys, een minuscuul vissersdorp, bestaande uit een twintigtal uit golfplaten opgebouwde simpele woningen, met watertonnen en windrozen om zichzelf te kunnen voorzien van warm water en elektriciteit. De inwoners leven van de visserij. Ook toen wij er waren was iedereen met een pils in de hand aan het vissen (mannen en vrouwen, jong en oud). Tijdens een verkoelende duik, wees een dame ons op twee manta's die voorbij kwamen zwemmen (het is eigenlijk meer een soort zweven wat die beesten doen); heel bijzonder! De grootste was denk ik ruim een meter breed en kwam op een meter afstand voorbij zwemmen, een super gaaf gezicht! Maar met de doodsoorzaak van Steve Irwin (in zijn hart gestoken door zo'n zelfde pijlstaartrog) in m'n achterhoofd stond ik wel in de startblokken om me snel uit de voeten te kunnen maken (waarschijnlijk wishful thinking).
Op de terugweg zagen we drie emoes langs de weg grazen. Gelukkig konden we van de dieren genieten, zonder gebruik te hoeven maken van de bull bar. De drie konijntjes die we tijdens de borrel spotten, maakten het wildelife gehalte van onze eerste trip compleet!

Over Eva

Zonder er ooit te zijn geweest, had Eva Derksen (1982) van jongs af aan de droom om ooit in Australië te wonen. Ze had visioenen van dat land als paradijs op aarde, waar uitsluitend relaxte mensen wonen, de zon altijd schijnt, waar je zonder inspanning in een surf babe verandert en waar alles gewoonweg beter is.

Begin 2012 kwam deze droom uit, toen haar vriend de kans kreeg om voor een jaar in Perth te werken. Zonder er ook maar een seconde over na te hoeven denken, zegde Eva haar baan op en reisde met hem mee naar de Westkust van Australië.

Na het regelen van een appartement, een auto en een baan, is de tijd aangebroken om te genieten van alles wat het land te bieden heeft: eindeloze zandstranden, waanzinnige roadtrips, de heerlijke Aziatische keuken, openbare bbq's, perfecte surfgolven en een overweldigende diversiteit aan wildlife.

Tussen het genieten en parttime werken door, probeert Eva ook nog haar dertigersdilemma op te lossen. Wat wil ze nou echt gaan doen, later als ze groot is? Misschien is dat wel 'iets met schrijven', aangezien ze tijdens hetuitvoerigverslag uitbrengen aan het thuisfront via haar blog, haar passie daarvoor herontdekt. Met veel plezier schrijft Eva ook voor australie.nl over leven aan de Westkust.

Specialisten Australië

Meer Australie.nl